Gołębie Mewki – Co to za rasa?

Wielu ludzi uwielbia obserwować małe mewy gołębie na wolności. Często można je spotkać w pobliżu budynków, gnieżdżące się w dziuplach drzew i żywiące się śmieciami na wysypiskach śmieci.

Mewy te stały się popularne wśród badaczy, ponieważ są zdolne do adaptacji i bardzo inteligentne. Ich duże mózgi pozwalają im przetrwać i rozwijać się w środowisku miejskim.

Mewa srebrzysta

Szalejąca wzdłuż brzegów morza lub kłócąca się na wysypiskach śmieci, ta typowa szarobiała, różowonoga mewa jest częstym zimowym mieszkańcem dużej części Ameryki Północnej. Zjadają wiele rzeczy, ale szczególnie przyciągają je martwe ryby i owoce morza.

Mewy śledziowe rozmnażają się na skalistych wyspach u wybrzeży od Waszyngtonu do Baja California. Samice składają dwa lub trzy jaja, a oboje rodzice pomagają w opiece nad potomstwem.

Mewa śmieszka

Mewa śmieszka jest średniej wielkości mewą. Jest nieco mniejsza od mewy srebrzystej (Larus argentatus).

Ten gatunek lęgnie się w północnej i zachodniej Europie, gdzie jego liczebność wzrosła w XX wieku. Gniazduje w koloniach, na wyspach na morzu i w śródlądowych zbiornikach słodkowodnych, na klifach przybrzeżnych, wydmach, słonych bagnach, torfowiskach i na dachach budynków.

Mewa ta jest czasami trudna do zidentyfikowania poza swoim obszarem lęgowym. Identyfikacja podgatunków jest skomplikowana, przy czym ptaki z północno-zachodniej Europy (graellsii) mają bardziej szary grzbiet i górną część skrzydeł niż ptaki z Morza Bałtyckiego i północno-wschodniej Europy (fuscus).

Mewa śmieszka

Mewa śmieszka (Larus hyperboreus) to duża mewa, która rozmnaża się w Arktyce. Jest wędrowna i zimuje na północnym Atlantyku i północnym Pacyfiku, aż do południowych Wysp Brytyjskich, a czasem na Wielkich Jeziorach.

Ptak ten gniazduje kolonijnie lub pojedynczo na klifach, wyspach i plażach. Składa 2-4 jasnobrązowe jaja z ciemnoczekoladowymi plamami.

Mewa islandzka

Mewy islandzkie rozmnażają się na wąskich klifowych półkach w Arktyce i żerują z gracją nad wodą, często skubiąc ryby z powierzchni bez lądowania.

Trzy podgatunki mewy islandzkiej różnią się najbardziej kolorem końcówek skrzydeł. Forma „islandzka”, rozmnażająca się na Grenlandii i zimująca głównie na północnym Atlantyku, ma zazwyczaj bardzo blade lub całkowicie białe końcówki skrzydeł.

Formy Kumliena i Thayera (do 2017 roku uważane za odrębne gatunki) mają ciemniejsze końcówki skrzydeł i mocniejsze smugi lub plamy na głowie zimą. Są częstymi zimowymi gośćmi na Wschodnim Wybrzeżu, ale ich identyfikacja może być trudna, jeśli nie ma się dobrej znajomości terenu.

Mewa czarnogłowa

Mewa czarnogłowa jest pospolitym ptakiem lęgowym Europy, środkowej Azji, północnej Afryki i wybrzeża Oceanu Indyjskiego. Lęgnie się w dużych trzcinowiskach, na bagnach lub na wyspach w jeziorach.

Jest odważnym i oportunistycznym ptakiem karmiącym, żywi się owadami wodnymi i lądowymi, bezkręgowcami morskimi, rybami, jagodami, ziarnami i odpadkami. Zabiera także podroby z łodzi rybackich, a w głębi lądu może podkradać pokarm innym mewom poprzez nękanie.

Mewa czarnogrzbieta

Mewa czarnogrzbieta jest największą mewą świata i łatwo ją rozpoznać po ogromnych rozmiarach, proporcjonalnie grubym dziobie i dużej kwadratowej głowie. Jej jasnoszara górna część ciała kontrastuje z ciemnymi końcówkami skrzydeł i jaskrawożółtymi nogami.

Jest silnym lotnikiem, potrafi nurkować i pływać, wykorzystując ruchy wiosłowe nóg. Jego silne uderzenia skrzydeł są także wykorzystywane do szybowania nisko nad morzem.

Mewa żółtonoga

Mewa żółtonoga to mała mewa, która rozmnaża się w Europie. Jest dość pospolitym ptakiem w Europie, a obecnie staje się regularnym zimowym gościem we wschodnich Stanach Zjednoczonych.

Jest to długoskrzydła mewa o ciemnoszarym grzbiecie z żółtymi nogami i wąskim białym półksiężycem utworzonym przez końcówki skrzydeł. Moltowanie skrzydeł trwa zazwyczaj do połowy zimy, a u dorosłych osobników zimowych często pojawiają się ciemne smugi na głowie.

Mewa białogrzbieta

Mewa ta jest najmniejszą regularnie lęgową mewą. Ma jasnosrebrne skrzydła i grzbiet oraz czarniawy dziób.

Głowa jest ciemna, a za okiem ma staranną czarną plamę. W upierzeniu lęgowym ma brązowawy kaptur, ale traci go po wylocie. Nogi ma czerwone.

Mewa białoskrzydła

Mewa białoskrzydła jest bardzo dużą, ciężką mewą. Z wyglądu jest podobna do mewy czarnogrzbietej.

Mewę białoskrzydłą można spotkać żerującą w różnych obszarach przybrzeżnych, w tym w ujściach rzek i stawach śródlądowych. Żeruje również na skalistych brzegach i wzdłuż równin błotnych w pobliżu molo.

Jest bardzo oportunistycznym żerowiskiem, może zabierać ryby, bezkręgowce morskie i małe ptaki. Można je również zobaczyć, jak padają na wysypiska śmieci i inne źródła ludzkiego pożywienia.

Oceń artykuł: Gołębie Mewki – Co to za rasa?

Ilość ocen: 0 Średnia ocen: 0 na 5