Nazwa tej grupy goÅ‚ebi pochodzi od formy upierzenia, jakÄ… na szyi i wokół gÅ‚owy tworzÄ… pióra, ukÅ‚adajÄ…c siÄ™ w rodzaj kaptura lub peruki.

Perukarze pochodzą prawdopodobnie z Indii; w Europie znano je jako gołębie cypryjskie. Od samego początku dobór hodowlany i selekcja miały na celu ustalenie kilku odmian i typów. Około roku 1900, a nawet później, znano odmianę perukarza, która - zdaniem hodowców angielskich - powstała w Niemczech, jednakże hodowcy niemieccy uznawali ją za produkt hodowli polskiej, importowany ze środkowych regionów Rosji. Gołębia tego podwójny czub, nogi w części śródstopia i palców miał gładkie lub upierzone. W Hiszpanii hodowana i ceniona jest odmiana perukarzy noszących nazwę kapucynów (Capuchinas), z pięknym kołnierzem na karku i równocześnie przystrojonych czubkiem (goździk) na czole. Ubarwienie ich jest jednobarwne lub pstre.

     W miastach poÅ‚ożonych na Wielkiej Nizinie WÄ™gierskiej hodowano olbrzymie perukarze wÄ™gierskie, które powstaÅ‚y prawdopodobnie ze skrzyżowania tamtejszych olbrzymów z perukarzami angielskimi. We WÅ‚oszech hodowano perukarze jednobarwne (Cappucini Unicolori), w kolorach czarnym, czerwonym i żółtym, a także plamiste, zwane kapucynami z rysunkiem (Cappucini a disegno).

Poprzedni rozdział Gołębie kędzierzawe

Następny rozdział Pawiki