GoÅ‚ebie Pawiki (pawiaki) zawdziÄ™czajÄ… swÄ… nazwÄ™ temu, że ich duży ogon jest stale wachlarzowato rozÅ‚ożony, jak u pawia. Stosowane sÄ… także okreÅ›lenia: goÅ‚Ä™bie „pawie", goÅ‚Ä™bie „z wachlarzem", „z ogonem rozÅ‚ożystym jak u pawia", „z ogonem wachlarzowatym" itd. Pawiki pojawiÅ‚y siÄ™ wÅ›ród udomowionych goÅ‚Ä™bi dość wczeÅ›nie, o czym Å›wiadczÄ… wyniki badaÅ„ archeologicznych nad materialnymi pozostaÅ‚oÅ›ciami kultury asyryjskiej. WÅ›ród wykopalisk odkrytych na terenach starożytnej Asyrii, a pochodzÄ…cych z okresu 2 000 lat p.n.e., znaleziono posążek bogini trzymajÄ…cej na ramieniu goÅ‚Ä™bia z rozÅ‚ożonym wachlarzowato ogonem, co dowodzi, że pawiki już w tym okresie istniaÅ‚y w krajach Azji. Przytoczone z literatury dane na temat dziejów hodowli goÅ‚Ä™bi (patrz odpowiedni rozdziaÅ‚) dowodzÄ…, że rasa ta byÅ‚a znana w Europie okoÅ‚o 1600 roku.

     Rozpowszechnieniu hodowli goÅ‚Ä™bi omawianej tu grupy sprzyjaÅ‚a wielka ich zmienność i bogactwo typów, które siÄ™ z biegiem czasu wytworzyÅ‚y.



     Pawiki hodowane w Azji różniÄ… siÄ™ w dużym stopniu od europejskich. Rasy indyjskie tych goÅ‚ebi, koreaÅ„skie i syryjskie majÄ… tułów noszony poziomo, ich ogon jest półkolisty, a szyja nie wykazuje drgaÅ„. Pawiki japoÅ„skie majÄ… upierzenie jedwabiste. Europejskie pawiki hodowano i selekcjonowano w ciÄ…gu wielu dziesiÄ™cioleci, stosujÄ…c rozmaite wzorce. Pawiki angielskie, na przykÅ‚ad, sÄ… różnobarwne, krÄ™pe, z dÅ‚ugimi, prawie kolistymi ogonami, czym różniÄ… siÄ™ od maÅ‚ych i o żywym temperamencie pawików szkockich, które sÄ… wprawdzie piÄ™knie zbudowane, lecz zdobi je mniejszy ogon, albo od niemieckich tarczowych czy też holenderskich, wÄ™gierskich z Å‚apciami itd.

Poprzedni rozdział Perukarze

Następny rozdział Gołębie Mewki