Nazywają je także gołębiami chińskimi . Pochodzenie nie jest pewne. Z niektóeych danych wynika, że były one znane w Hiszpanii pod nazwą "Chorrera" (żabot) już w XVIII wieku. Z Hiszpanii sprowadzono je w roku 1850 do Niemiec, a w roku 1865 do Francji. Z tych gołębi w wyniku pracy hodowlanej stworzono dzisiejszą rasę mewek chińskich.

     W latach 1850 - 1860 statki transportujące cukier z Indii Wschodnich przywiozły do Niemiec dużą partię mewek chińskich. W ostatnim czasie pewne dane dotyczące pochodzenia tej rasy ogłosił hodowca jugosłowiański Petar Źurżul, który podaje, że ta rasa mewek była w Chinach znana i hodowana od dawna.

     Głowa mewki chińskiej jest stosunkowo duża, wydłużona, z szerokim czołem wysuniętym do przodu. Linia zarysu profilu głowy i dzioba tworzy doskonały łuk. Na karku nie ma czuba. Dziób jest krótki, lekko skierowany do dołu, średnio gruby, ciemno lub jasno zabarwiony, w zależności ocl barwy upierzenia. Woskówka ma kształt serca, jest symetrycznie rozdzielona, gładka i biała. U biało upierzonych odmian oczy są czarne, u innych żółtopomarańczowe. Podgardle pełne, o rozwiniętych fałdach skórnych. Upierzenie szyi ma charakterystyczną strukturę: pod podgardlem, na przodzie szyi pióra rosnące po obu stronach tworzą kołnierz, a pióra u nasady szyi tworzą rozetę piersiową. Pierś jest szeroka, zakryta piórami górnej i dolnej części rozety. Grzbiet średnio szeroki, prosty, pochylony do tyłu. Skrzydła krótkie, ściśle przylegające do tułowia, noszone na ogonie. Łokieć skrzydła jest pokryty piórami rozety piersiowej. U osobników specjalnie wyselekcjonowanych długie pióra rozety piersiowej zakrywają nawet przednią część pokrywy skrzydeł. Brzuch jest pełny i ma z przodu, u nasady każdego podudzia, po jednej rozetce tworzącej tak zwane "poduszeczki". Ogon krótki, plaski, wąski, złożony z 12 sterówek. Gruczoł kuprowy dobrze rozwinięty. Nogi niskie, gładkie, w partii poniżej podudzia nieupierzone. Jest to rasa doskonale latająca i o dobrym zmyśle orientacji, tak że niegdyś dawała gołębie pocztowe posyłane na małą odległość.

      Mewka chińska ma żywy temperament, dobrze wysiaduje jaja i troskliwie karmi swoje miodki. Znane są odmiany jednobarwne (biała, czarna, żółta, żółtoczekoladowa), cętkowane (na tle niebieskim, czerwonym lub jasnożółtym), jak również pasiaste (pasy występują na tle niebieskim, czerwonym, żółtoczekoladowym), wreszcie tarczowe i białe z barwnym ogonem.

Wymiary mewki chińskiej

długość całkowita	29 - 31 cm
długość dzioba	12 - 14 mm
długość skrzydła	19-20 cm
rozpiętość skrzydeł	57 - 59 cm
obwód tułowia	24 - 25 cm
długość ogona	8-10 cm
wysokość nogi	7,5 - 8 cm
waga ciała	310 - 350 g

Poprzedni rozdział Mewki wschodnie

Następny rozdział Mewka holenderska