Gołębie turkoty

Rasy gołębi

Najciekawsze komentarze

~gość (2012-11-27, 16:12)
T: Re: Rozmnażanie gołębi
witam. Od nie dawna mieszkam w warszawie przy stadionie narodowym i chciałbym kontynuować hodowl� [...]

~tomek (2012-11-20, 08:48)
T: Re: Hodowla gołębi
hej. Mam problem z gołębiami z lotow chyba. Mam kilka par gołębi pocztowych i ogrzewany gołebni [...]

~Jolanta (2012-08-11, 22:28)
T: Re: Rozmnażanie gołębi
A co mam zrobić z gołębiem którego właściciel nie chce odebrać?Mieszka na dachu młoda samicz [...]

~Ola (2012-07-27, 22:29)
T: Re: Hodowla gołębi
Witam,znalazłam pisklę gołębia udało mi sie go odchować i zaczyna już fruwać po pokoju,czy j [...]

~Ania (2012-07-14, 15:08)
T: Re: Rozmnażanie gołębi
Witam ja również mam na balkonie w doniczce gołąbki dziś się wykluło małe piskle nie wiem ja [...]

~maja123 (2012-04-25, 16:55)
T: Re: Odchów piskląt gołębi
wielkie dzięki na pewno mi się przydadzą te informacje a może ktoś mi powie jak mam wychodowac [...]

turkoty.pl

Gołębie turkoty

Turkoty stanowią specyficzną grupę wśród gołębi, ponieważ pokrojem nie różnią się zbytnio od gołębi typu pospolitego, a u niektórych często występują ozdoby z piór (korona, czub. łapcie) oraz ubarwienie świadczące o ich znacznym uszlachetnieniu. Z tego powodu bywają zaliczane do grupy gołębi barwistych. W obrębie tej grupy tworzą oddzielną podgrupę różniącą się od pozostałych wydawaniem przerywanych, rytmicznych dźwięków przypominających bębnienie (turkotanie).

Królem wśród turkotów jest turkot bucharski, nazwany tak od uzbeckiego miasta Buchary. W Europie pojawił się w drugiej połowie 19 wieku. Jest największy spośród wszystkich turkotów, ma na czole obfity czub zwany różą (przykrywający oczy) oraz półkolistą koronę na karku zakończoną bocznymi różami, a także łapcie i sępie pióra. Specyficzna jest także struktura piór. które są dosyć długie, zmierzwione i jakby jedwabne.

Do grupy turkotów należą rasy gołębi odznaczające się bardzo zróżnicowanymi cechami zewnętrznymi, a mianowicie: strukturą upierzenia głowy (brakiem korony lub rozetką na czoło albo półkolistą koroną na karku), obecnością piór 11 dołu nóg (male lub duże łapcie) albo ich brakiem, ubarwieniem (różne kolory i wzory rysunku), wreszcie wielkością (ciężarem). Przy tak wielkiej zmienności pod względem wyglądu wszystkie turkoty mają jedną wspólną cechę, od której pochodzi ich nazwa.

Gołębio tej rasy, przede wszystkim samce, u wyselekcjonowanych ras także samice, wydają przerywano, rytmiczno dźwięki, przypominające bębnienie. Ptak nadyma lekko przełyk tworząc z niego coś w rodzaju rezonatora do wzmacniania dźwięku wydanego przez narząd głosowy, a jednocześnie dolna część dzioba porusza się rytmicznie, całe ciało drży - gołąb wydaje wtedy szereg niskich tonów, a potem wyższych, złożonych z samogłosek i spółgłosek: uuuu, uuuu, uuuu, uuuu, u-u-u-u-u-wak-wak-wak; taka zwrotka powtarza się kilkakrotnie. U turkotów właściwych to dźwięki turkotania mogą trwać 6-10 minut bez przerwy. Młódki są zdolne do wydawania takiego głosu dopiero po pierwszej zmianie piór, a do formy szczytowej w tym zakresie gołębie tej rasy dochodzą dopiero w wieku 3-4 lat. Należałoby tutaj nadmienić, że jednostronna selokcja tych ptaków mająca na celu udoskonalenie wyłącznie zewnętrznych cech (barwa, rysunek, struktura upierzenia), pociąga za sobą pogorszenie, a nawet utratę zdolności wydawania dźwięków charakterystycznych dla turkotów. Tym się tłumaczy, że turkoty o pierwotnym dla tej rasy wyglądzie wydają charakterystycz- niejsze i dłużej trwające dźwięki niż rasy o fantazyjnym upierzeniu, np. z podwójną koroną i z łapciami.

Centrum powstania rasy znajduje się w Azji Środkowej, a mianowicie w Bucharze (miasto obwodowe w Uzbecji). Hipoteza ta oparta jest na pewnych średniowiecznych dokumentach. Opisano tam i podano rysunkową podobiznę gołębi czubatych z łapciami pod nazwą russica, utożsamianych przez późniejszych autorów z turkotami.

     Turkoty istniały w Bucharze już w roku 1500, po sprowadzeniu ich z Persji. Pewną rolę w tworzeniu się rasy turkotów odegrał azjatycki gołąb śnieżny (Columba leuconota), który przekazał jej dziedziczną cechę wydawania swoistego głosu, przypominającego bębnienie, oraz cechę białych oczu. Dojść można do wniosku, iż dźwięki wydawane przez azjatyckiego gołębia śnieżnego są takie samo jak gruchanie gołębia śmieszka z Mekki, zwanego w Polsce szczekaczem jemeńskim lub turkotem arabskim.

     Odkryto także związek pochodzeniowy między turkotami Azji Środkowej a tymi, które są hodowano w Azji Południowo-Zachodniej. Przypuszcza się, że protoplaści turkotów bucharskich zostali przeniesieni ze starożytnej Judei przez kapłanów żydowskich uciekających przed dokonującymi podbojów legionami rzymskimi. Według tej wersji kapłani żydowscy przewędrowawszy przez Mezopotamię i Persję zatrzymali się aż nad brzegami rzeki Amurdaria, gdzie zreorganizowali monaster Bucham, który stal się ośrodkiem powstania późniejszego miasta. Nawet po zapanowaniu islamu w Bucharze turkoty, wydające dźwięki "podobne do szmeru modlitwy", pozostawały "świętymi"..

     Pospolite turkoty niemieckie również pochodzą z Azji Południowo-Zachodniej, są bowiem potomkami pospolitego turkota arabskiego, zwanego gołębiem śmieszkiem z Mekki, który poprzez Anglię dotarł w dawnych czasach do Niemiec.

Spis treści

Dodaj nowy wątek
Temat:
Treść:

Autor:	Napisz wynik działania: 5minusplus 3 =

	Walczymy ze spamem w komentarzach. Spam generują roboty. Rozwiązanie powyższego działania przekonuje nas że nie jesteś robotem :)

Gołębnik

Hodowla gołębi

Żywienie gołębi

Loty gołębi

Rasy gołębi

Najciekawsze komentarze

Spis treści

Turkoty dwuczube

Turkoty jednoczube

Turkot niemiecki z rozwidlonym ogonem

Śmieszek syjamski

Turkot altenburski

Turkot arabski

Gołębie pocztowe

Gołębie kędzierzawe

Komentarze na temat: Gołębie turkoty

Dodaj nowy wątek

O nas

Regulamin

Kontakt