Uczniowie poznają skalę map i sposoby mierzenia odległości. Tworzą na papierze pasek skali mapy i używają go do oszacowania odległości między dwoma punktami. Następnie przeliczają pasek skali na rzeczywistą odległość, używając cali lub metrów. Na koniec ćwiczą mierzenie za pomocą programu MapMaker Interactive.
Morze Terytorialne
To, co rozciąga się nad terytorium 11 krajów – z których wszystkie mają wody przybrzeżne – nazywamy Morzem Terytorialnym. Ten obszar wody rozciąga się maksymalnie do 12 mil morskich od linii brzegowej i jest zajmowany przez statki danego państwa.
Morze terytorialne jest własnością tego państwa i ma swój własny zestaw zasad dotyczących korzystania z zasobów. Obejmuje to badanie i eksploatację zasobów naturalnych oraz produkcję energii z wody, prądów i wiatru.
Morze terytorialne jest bardzo ważną częścią prawa międzynarodowego, ponieważ ma pewne zobowiązania. Najważniejszym z nich jest prawo nieszkodliwego przepływu.
Prawo to przysługuje wszystkim statkom ze wszystkich krajów i dotyczy całego morza terytorialnego każdego państwa nadbrzeżnego. Jest to prawo, które chroni bezpieczeństwo żeglugi, ochronę i zachowanie środowiska naturalnego oraz zapobieganie, zmniejszanie i kontrolę zanieczyszczeń.
Wyłączna strefa ekonomiczna
To, co rozciąga się na terytorium 11 krajów, w tym Francji i Stanów Zjednoczonych, nazywamy wyłączną strefą ekonomiczną (EEZ). Jest to obszar morski, na którym dany kraj ma specjalne prawa do badania i eksploatacji zasobów morskich.
Zwykle WSE rozciąga się na odległość 200 mil morskich od linii brzegowej danego kraju. Spory o granice WSE są jednym z największych źródeł konfliktów między krajami na oceanie.
Oprócz nadania państwu nadbrzeżnemu specjalnych praw do badania i eksploatacji zasobów morskich, WSE daje mu również uprawnienia do egzekwowania prawa w celu ochrony tych praw przed nieuregulowanym wykorzystaniem. Obejmuje to możliwość regulowania zanieczyszczeń pochodzących z odwiertów na morzu, zrzucania odpadów ze statków oraz eksploatacji żywych zasobów, takich jak ryby.
Największa WSE na świecie znajduje się w Stanach Zjednoczonych, gdzie ma 3,4 mil kwadratowych powierzchni, czyli prawie dwa razy więcej niż terytorium lądowe. Ponadto WSE Japonii jest około 12 razy większa od jej powierzchni lądowej.
Szelf kontynentalny
Szelf kontynentalny to nachylona podmorska równina rozciągająca się od kontynentu do głębin oceanu. Jest to jeden z niewielu obszarów stosunkowo płytkiej wody na Ziemi i służy jako siedlisko życia morskiego.
Początkowo szelfy kontynentalne były suchym lądem, ale przez miliony lat tworzyły się z nagromadzonych materiałów organicznych i nieorganicznych, które spływały do oceanów przez rzeki. Osady te, kawałki skał i żwiru, były przenoszone przez wodę na krawędzie kontynentów.
Gdy poziom mórz się podnosi, część szelfu może zostać zatopiona i stać się częścią kontynentu. Reszta szelfu może pozostać pod wodą i opaść w głębsze partie oceanu.
Zewnętrzny szelf kontynentalny
Zewnętrzny szelf kontynentalny to obszar dna morskiego, który rozciąga się nad terytorium 11 krajów. Podlega on prawu federalnemu, w tym Ustawie o Zewnętrznym Szelfie Kontynentalnym (OCSLA), 43 U.S.C. SS 1333(a)(2), która rozszerza prawo federalne na wszelkie zanurzone lądy i wody, które zaczynają się 3 mile morskie od brzegu.
Szelf kontynentalny zazwyczaj rozciąga się na głębokości 100-200 metrów i jest łagodnie nachylony w kierunku morza. Zazwyczaj kończy się w punkcie zwanym przerwą w szelfie. Pod nim znajduje się bardziej stroma część dna morskiego, zwana stokiem kontynentalnym, która zwykle łączy się z szelfem na głębokości około 4000 metrów.
Zewnętrzna granica szelfu kontynentalnego rozciąga się na odległość 370 km (200 mil morskich) od brzegu lub od krawędzi obrzeża kontynentalnego, w zależności od tego, która z nich jest dalsza. UNCLOS daje krajom nadbrzeżnym wyłączne prawa do zasobów znajdujących się w tym regionie.
