Kiedy rozmawialiśmy z Marią Hebb, aby zapytać, co słyszy podczas swoich codziennych obchodów w Bazie Sił Powietrznych Hanscom, dowiedzieliśmy się, że nie tylko hejnały Reveille i Taps są grane.
Hymny Maryjne, zestaw czterech pieśni upamiętniających Maryję, są śpiewane każdego dnia podczas Nocnej Modlitwy. Hymny te są w języku łacińskim i stanowią również część Liturgii Godzin, zbioru modlitw, które wyznaczają każdą godzinę dnia i uświęcają ją modlitwą.
Taps
W Stanach Zjednoczonych Taps to hejnał używany o zmierzchu (post meridiem), podczas ceremonii nadawania sztandaru i na pogrzebach wojskowych. Jest grany przez pojedynczy hejnał lub trąbkę i trwa zwykle około 59 sekund.
Honor powstał podczas kampanii półwyspowej w 1862 roku jako zamiennik „trzech salw karabinowych”, które tradycyjnie wystrzeliwano nad grobem, by ostrzec wroga o jego obecności. Kapitan John C. Tidball z Baterii A, Drugiej Artylerii rozkazał, by zamiast trzech salw zabrzmiały one dla kanoniera, który został pochowany w pobliżu.
Od tamtego czasu krany są częścią wielu wojskowych pogrzebów i ceremonii składania wieńców. Podczas odgłosu kranów wojskowi powinni salutować, a cywile zdejmować nakrycia głowy i kłaść rękę na sercu.
Ostatni Post
Koncert, czyli fanfara, znana jako The Last Post, jest grana w nocy, by upamiętnić żołnierzy, którzy zginęli w wojnach i bitwach zarówno blisko, jak i daleko od domu. Jest grany w Dniu Pamięci, na pogrzebach wojskowych i w miejscach pamięci na całym świecie.
The Last Post jest tradycyjnie grany na hejnale, ale można też używać trąbek i kornetów. Jest to krótka fanfara, trwająca zazwyczaj około minuty.
W pierwotnym kontekście The Last Post był wezwaniem używanym do oznaczenia końca dnia żołnierza w obozie wojskowym. Rozbrzmiewał, gdy oficer dyżurny robił obchód, upewniając się, że posterunki wartownicze zostały obsadzone, a obóz zamknięty na noc.
Pod koniec XVIII wieku The Last Post przekształcił się z ważnego wojskowego wezwania w międzynarodową melodię pamięci. Była grana niezliczoną ilość razy na pogrzebach wojskowych w całej Europie, ale nabrała szczególnego znaczenia podczas pierwszej wojny światowej.
Hejnal
Co godzinę na dużym rynku w średniowiecznym centrum Krakowa otwiera się małe okienko w wyższej z dwóch wież Kościoła Mariackiego, a pluskwa otwiera się w nim. Hejnał Mariacki rozbrzmiewa cztery razy dziennie, z północnego, południowego, wschodniego i zachodniego okna wieży. Jednak po około minucie melodia zatrzymuje się, jakby została przerwana.
Ponieważ uważa się, że hejnalista zatrzymał się w połowie melodii, kiedy został trafiony strzałą podczas inwazji Mongołów w XIII wieku. I tak, na cześć bohatera, którym był strażnik, każda runda kończy się ostrym staccato, w połowie melodii.
I to właśnie ta tradycja przyciąga uwagę turystów, którzy odwiedzają Kraków, a nawet tych, którzy tu mieszkają. To tradycja, która ma setki lat i która nadal rozbrzmiewa co godzinę o 13:00.
Rozruch
Sto lat temu, 11 listopada 1918 roku, I wojna światowa zakończyła się rozejmem. Po ogłoszeniu pokoju zabrzmiał hejnał.
Najpierw zabrzmiał krótki hejnał „Rouse”, po czym nastąpiła dwuminutowa cisza. W tym czasie nie można było grać na żadnym innym instrumencie muzycznym i to właśnie hejnał symbolizował koniec wojny.
Dziś hejnał jest nadal grany podczas Dnia Pamięci, ale nie ma już takiego znaczenia. Gra się go, aby przypomnieć o poświęceniu naszych weteranów i ich rodzin.
Isla, duet muzyczny składający się z piosenkarza Josha Rouse’a i muzyka Daniela Tashiana, wydał swój debiutancki singiel „12 Bars” 27 sierpnia 2016 roku. Jest to ciekawe ujęcie 12-taktowego bluesa. Zamiast używać tradycyjnych akordów bluesowych, w piosence użyto wyrażenia „12 tawern” jako alternatywy. To wesoła melodia, która rozrusza ludzi! To także świetny przykład wykorzystania przez Rouse’a instrumentów elektronicznych.
